Bij deze mijn eerste verhaal vanuit Bolivia! Na een aantal (lange) vluchten en veel wachten ben ik gisteren veilig en wel aangekomen in Cochabamba. Er heerste wel een vloek op me, tijdens elke vlucht had ik 2 of 3 stoelen voor mezelf! Nare vloek hè! Gelukkig kon ik daardoor wel wat slapen. Op het vliegveld van Cochabamba stonden Jochem en Hanna me al op te wachten, zij zijn twee vrijwilligers die hier voor een jaar aan het werk zijn. Eenmaal bij de familie Quiroga aangekomen gelijk kennis gemaakt met iedereen. Raul en Blanca verhuren mij een kamer, die is nog redelijk groot en ik heb zelfs een tweepersoonsbed! Na wat te hebben gegeten en te hebben gepraat ben ik 's avonds op tijd naar bed gegaan, aangezien zo lang reizen en een tijdsverschil van 6 uur eerder toch best vermoeiend is.

Vanmorgen alweer vroeg wakker, maar dat was niet erg want nu kon ik gelijk mee naar een school waar Arnold en Jochem les geven. Ik heb eerst een theorieles gevolgd over water geven in de moestuinen, waarna ik de rest van de ochtend in de tuin aan de slag ging. De kinderen hadden plastic flessen meegenomen van thuis en er dwars een gat in gemaakt of gewoon doorgesneden. Nadat er zand in de flessen was gedaan kregen ze tomaatzaadjes, die ik uit mocht delen, zodat ze thuis hun eigen tomaatplantjes konden gaan kweken.
Rond de middag gingen we lunchen. De lunch (el almuerzo) is de belangrijkste maaltijd van de dag, vooral donderdag aangezien dan de hele familie op bezoek komt en dat zijn er nogal wat: Raul en Blanca hebben 6 kinderen waarvan er een aantal getrouwd zijn en een kind hebben. Eerst soep, gevolgd door een lekkere pasta met wat groentes en tot slot een toetje, volgens mij gekookte maïs waaraan je wel wat zoete gecondenseerde melk moest toevoegen om het lekker te maken.

‘s Middags had Jochem Spaanse les, Hanna en ik zijn toen meegegaan om een afspraak te maken voor mijn lessen. Vervolgens met Hanna de stad in gegaan, lekker rond gewandeld, een simkaart gekocht en belangrijke plekken bezocht zoals pinautomaten en het postkantoor. Hopelijk weet ik het morgen nog te vinden...
Het weer is wel wennen hier, 's ochtends en ‘s avonds is het behoorlijk koud, terwijl 's middags de zon ontzettend fel en heet is. In de schaduw is het overdag gelukkig goed uit te houden. Ook het Spaans praten is wennen, toch nog best lastig te verstaan en te spreken, maar met handen en voeten kom je ook een heel eind ;) Verder heb geen last van hoogteziekte, ondanks dat ik op ongeveer 2500m hoogte zit.

Al met al gelijk al een drukke dag gehad, maar ik ben hier natuurlijk niet gekomen om uit te rusten!