The Death Road, I did it and I'm still alive!

Het is inmiddels weer een hele tijd geleden dat ik wat van me heb laten horen, sorry daarvoor! Mijn computer werkte niet helemaal mee waardoor ik even geen verhalen online zetten, maar 't is opgelost. Dus bij deze weer een verslag over mijn ervaringen in Bolivia.

Afgelopen weekend ben ik met Luytzen naar La Paz geweest, vrijdagavond met de bus om de volgende ochtend vroeg aan te komen. Na een heerlijk ontbijtje zijn we verder de stad gaan verkennen. La Paz is een stad op meer dan 3500m hoogte, gebouwd in een dal, maar inmiddels zijn ook de omringende bergen volledig bebouwd. Wat een schitterend uitzicht, van boven neerkijkend op de stad, maar ook van beneden waar je alleen maar bergen en gebouwen om je heen ziet! Zo'n verschil met Cochabamba... We hebben veel mooie pleinen en gebouwen gezien, zoals de schitterende San Fransisco-kerk. Ook zijn er ontzettend veel winkeltjes met allemaal typische Boliviaanse dingen te koop: kleden, sjaals, mutsen, tassen, truien van lamawol, portemonnees en alles in de typische Boliviaanse kleuren. 's Avonds hebben we het rustig aan gedaan, aangezien we de volgende ochtend vroeg op moesten.

Rond half 8 een ontbijtje, ook Diego was inmiddels aangekomen, waarna we met een busje omhoog reden, op naar The Death Road!!! Op de mountainbike van La Cumbre op 4700 naar Coroico op 1200m. Het eerste stuk daalden we af over een geasfalteerde weg, dat ging lekker snel. Uiteindelijk kwamen we bij de Death Road terecht, een smalle weg langs de bergen en losse stenen op de grond met behoorlijke afgronden en af en toe een kruis langs de kant van de weg... In het begin nog wat voorzichtig maar daarna ging ik op volle snelheid de berg af! En wat een uitzicht, ongelooflijk! Ook een grote verandering van de omgeving, boven was het koud, mistig en was er weinig begroeiing, terwijl aan het eind de temperaturen een stuk hoger waren en alles flink begroeid was. Na een heerlijke lunch zijn we dezelfde weg weer omhoog gegaan, dit keer in een busje. Omlaag vond ik minder eng dan omhoog, de chauffeur scheurde als een gek de berg op! Gelukkig hebben we het allemaal overleefd en was er tijdens de afdaling niemand gevallen. Wat een geweldige ervaring!!!

Inmiddels is het hier zomervakantie op de basisscholen, hier kan ik nu dus niet meer aan de slag. Het jaar wordt hier echter op een heel andere manier afgesloten. Voor bijna alle vakken moeten de kinderen presentaties geven, voor het vak ‘Huertos Educativos' (de schooltuinen) werd er een informatiemarkt op gezet. Alle klassen kregen verschillende onderwerpen aangewezen waar ze wat over moesten vertellen. Maar het bleef niet bij slechts vertellen, de stands hingen vol met posters en er waren maquettes gemaakt, er stond zelfs een echte voedselpiramide! (zie foto's) Op één school had een lerares haar hele klas aangespoord om een maquette te maken van een groentetuin, waardoor het hele plein vol stond met maquettes, de één nog mooier dan de andere. De meeste kinderen wisten hun verhaaltje wel te vertellen, hoewel een enkeling wat hulp nodig had van het lesboekje of de posters. Erg leuk om de kinderen te zien vertellen wat ze allemaal hadden geleerd. De jury bepaalt uiteindelijk welke van de vier scholen de beste expositie had, deze uitslag wordt meegenomen met de overige resultaten, zoals de winnaar van de gieterwedstrijd en de beste examenresultaten. Uiteindelijk wordt de beste school bekendgemaakt aan het eind van het jaar.

In de wijk Las Lomas, waar we de ‘square foot gardens' aanleggen, zijn er al resultaten te zien. De eerste radijsjes zijn al geoogst en de meeste tuinen staan er groen bij. Elke week wordt er weer wat nieuws geleerd, hoe er compost of natuurlijke bestrijdingsmiddelen (van zeep met knoflookwater) gemaakt moet worden. Ook leren we ze hoe ze moeten verplanten als er teveel plantjes op één plek staan, terwijl andere stukjes leeg staan.

Ook ben ik bezig met mijn voorlichtingsmateriaal over de voedingstekorten in Bolivia, deze begint al aardig vorm te krijgen. Lekker tekenen en kleuren op de computer, erg leuk om te doen. Als de folder af is krijgen jullie die natuurlijk te zien!De tekst is echter wel in het Spaans...

Volgende keer hoeven jullie minder lang op een nieuw verhaal te wachten!
Saludos, Denise

Villa Tunari... Increíble!

Na een drukke week met onder andere gieterwedstrijd, aardig wat werk en elke avond wat te doen, hadden we vrijdagavond laat besloten om de volgende dag naar Villa Tunari te vertrekken. Slechts 4 uur van Cochabamba, maar zo'n ander gebied: erg warm en benauwd, en een stuk meer begroeiing, tropisch dus. Helemaal groen was de omgeving, ook omdat het daar wél vaak regent. In het busje begon het feest al, met z'n zessen lekker muziek luisteren en gek doen en voor je het weet ben je er al! Nadat we een hotel hadden gevonden zijn we af gaan koelen in het zwembad, waar we een paar uur hebben doorgebracht. Vervolgens heerlijke vis gegeten die daar in de rivieren wordt gevangen, gevolgd door een dansje bij de plaatselijke discotheek.

De volgende dag stonden we vroeg op, omdat we om 8 uur 's ochtends een trekking zouden gaan doen in het tropische regenwoud met een gids. Helaas kon hij toch niet die ochtend, dus dan maar even wachten tot 1 uur. Gelukkig maar, daardoor had ik nog even tijd om nieuwe schoenen te kopen aangezien ik m'n loopschoenen was vergeten. En het was het wachten waard! Het begon allemaal toen we de taxi uitstapten bij de rivier, wij keurig onze schoenen uit doen omdat we geen natte sokken wilden, wat later onvermijdelijk bleek te zijn. Vervolgens een bijzondere tocht door de bossen, over haast onzichtbare paadjes langs afgronden waar je de trillingen van in je benen krijgt, over en onder bomen heen klimmen, kleine riviertjes overteken... Uiteindelijk kwamen we bij een klif van ongeveer 5 meter, met een poeltje eronder. Nadat de gids van de klif af was gesprongen konden wij natuurlijk niet achter blijven. Daar lekker gesprongen en gezwommen, met kleren en schoenen aan. Een flinke regenbui kwam ook nog aanzetten, maar dit maakte het niet minder aangenaam. Een klein stukje verderop gingen we vervolgens abseilen. Wat een mooi uitzicht en een schitterende omgeving! Onze tocht zette zich voort door een klein riviertje vol met stenen, af en toe een stukje zwemmend, m'n nieuwe schoenen helemaal nat en vies! Het begon al aardig laat te worden toen we bij de grote rivier aankwamen, maar we zetten door. Even later zijn we verder gegaan over bospaadjes, de bergen op en af in de schemering, terwijl de vuurvliegjes langzaam tevoorschijn kwamen. Na een paar keer in twijfel te hebben gezeten of we wel goed gingen, hebben we het uiteindelijk gevonden en zijn we weer keurig bij het hotel afgezet door de taxi. Even droge kleren aangetrokken en een hamburger verorberd, waarna we een taxi terug naar Cochabamba hebben gepakt. Ik had er veel van voorgesteld, maar dit heeft alle verwachtingen overtroffen! En met slechts 1 horzelsteek en moeie voeten eenmaal thuis heerlijk in slaap gevallen.

¿Qué pasa pues?

En toen was het weer tijd om wat van me te laten horen. Door alle drukte schiet het er af en toe bij in om een verhaal te schrijven. Lekker weekend nu, en daar maak ik uiteraard goed gebruik van. Gisteren waren we met een groep naar een Braziliaans feest, een vriend komt uit Brazilië en nam ons mee. Er zijn hier erg veel Braziliaanse studenten aangezien het hier een stuk goedkoper is om te studeren, in Brazilië betaal je je blauw aan een studie.

Wat werkzaamheden betreft ben ik goed op weg, met mijn onderzoek vordert het al aardig en ik ben inmiddels begonnen met het ontwikkelen van voorlichtingsmateriaal. Op de scholen is het ook nog steeds erg leuk om mee te lopen, vorige week was er een school waarbij we al konden oogsten! Van de oogst hebben we een heerlijke salade gemaakt, en met een broodje ging dat er erg goed in. De kinderen waren ook erg enthousiast en de meesten vonden de salade ook erg lekker. Bij één klas zorgde de lerares voor drinken, en jawel, ze kwam aan met flessen cola. Dat past dan weer niet helemaal bij zo'n gezonde salade...

Afgelopen week waren er gieterwedstrijden op de scholen, de kinderen moesten met materialen van thuis hun eigen gieter in elkaar zetten. Uit elke klas werden de mooiste en de beste gieters gekozen, vervolgens mocht de directeur de beste van de school kiezen. Uiteindelijk wordt de beste gieter van alle scholen gekozen. Er zaten heel wat mooie creaties bij, hoewel sommigen het ook erg simpel hadden gehouden met een fles met een paar gaatjes erin. Van de winnaar heb ik een foto toegevoegd, zodat ook jullie de gieter kunnen bewonderen.

Verder smaakt het eten hier ook echt overheerlijk, heb afgelopen weken wel drie keer mogen genieten van churrasco. Enorme stukken vlees die op de barbecue worden gelegd en een behoorlijk tijdje nodig hebben om te garen, maar wat is dat toch lekker! Ook de P'am Paku ging er goed in, een groot bord vol met kip, eend en varken met aardappelen en gebakken banaan, wat met een aantal personen werd gedeeld. Andere culinaire hoogstandjes van Cochabamba zijn de maaltijden van Blanca, elke dag wordt er weer een heerlijke almuerzo bereid.

Een ander hoogtepunt van afgelopen weken was het kamperen in natuurpark Pairumani. Een park ongeveer 20 km van Cochabamba, halverwege een berg met veel mooie natuur. Met een groep zijn we een stuk de berg op gelopen naar een kampeerplek, waar we in het halfdonker onze tenten op hebben gezet. Een kampvuur, een drankje in de hand en een prachtig uitzicht hebben voor een hele mooie avond gezorgd. Het kamperen gebeurt hier wel wat primitiever, ze doen hier bijvoorbeeld niet aan luchtbedden. Op de harde grond in de kou is het dus niet erg lekker slapen. De volgende dag konden we het uitzicht bij licht bewonderen, we keken uit over de hele vallei met bergen eromheen, ook zijn we nog een stuk langs een bergpaadje gelopen, met een flinke afgrond ernaast. Schitterend!

Afgelopen weken heb ik me geen moment verveeld, we verzinnen elke keer wel weer wat leuks om te doen. En uiteraard staan er ook weer leuke dingen op de planning voor komende week!

¡Hasta luego!
Saludos Denise

Genieten!

De week begon rustig, maandagochtend Spaanse les waarna er weer een heerlijke lunch klaarstond, zoals ik die elke dag voorgeschoteld krijg. 's Middags nog wat onderzoek gedaan, waar ik me ook dinsdag mee heb beziggehouden. Daarna kon ik wel wat ontspanning gebruiken, heb me die avond prima vermaakt met tafeltennis, tafelvoetbal en poolen. Is weer is wat anders dan ergens een drankje doen.

Woendagochtend weer op de school geweest, waar nog steeds niet heel veel plantjes in de schooltuinen te zien zijn. Een paar bedden opnieuw ingezaaid en veel water gegeven voor zover dat kon, in de loop van de ochtend was het water alweer op namelijk. We hebben ons ook beziggehouden met het maken van vallen voor de kleine beestjes: Een stuk geel plastic (de kleur van bloemen) op twee stokjes bevestigd, ingesmeerd met gebruikte olie en in de tuintjes geplaatst. Even later bleek dat ze nog werkten ook, de kleine beestjes bleven eraan vastplakken!

Donderdag ook weer een heerlijke werkdag gehad, lekker in het zonnetje de vierkantemetertuinen inzaaien. Na een lekkere lunch van sopa de maní (pindasoep) gevolgd door rijst, aardappel en een prutje van aardappel met een beetje vlees (aardappel wordt hier gezien als groente..) zijn we nog even bij de organisatie langsgeweest die het project ondersteund. Daarna nog zaadjes uitgedeeld aan de vrouwen die vorig jaar mee hadden gedaan aan het project. De terugweg mocht ik bij Rafael achterop de motor, heerlijk brandend zonnetje met een verfrissend windje, genieten! Zat het laatste stukje in de bus nog zo na te genieten, dat ik vergat uit te stappen! Gelukkig hoefde ik alsnog niet heel ver te lopen.

Vrijdag was het hier een groot feest: Dia de los estudiantes (studenten), diade la primavera (lente), dia de la amistad (vriendschap) en dia del amor (liefde). Op de school waar ik naartoe zou gaan was groot feest, dus kon ik mijn tijd hier gebruiken om een verslag af te ronden. 's Middags nog langs het migratiekantoor geweest met Hanna en Jochem, waar ik uiteindelijk 2 stempels heb gekregen voor 30 dagen. Dat betekent dat ik hier nog ongeveer 30 dagen mag blijven, maar ik kan nog een keer zo'n stempel halen. Kan hier natuurlijk niet in één keer. Daarna wordt het boete betalen..

Die avond lekker uit eten geweest, en na het eten van een heerlijke pizza (die hebben ze hier ook gewoon), zijn we met een groep vrienden naar de bar Muela's geweest. Op een gegegven moment kwam er een rockbandje optreden, en hoewel het niet mijn muziek is, waren ze zeker wel goed! Daarna nog naar een discotheek gegaan, en voor je het weet is het alweer tijd om naar bed te gaan. Denk je lekker in bed te liggen, krijg je opeens enorme buikpijn. De volgende dag maar even langsgeweest bij de dokter, waar ik te horen kreeg dat ik een bacteriële infectie heb. Gister heb ik voornamelijk doorgebracht in m'n bed, voel me nu gelukkig alweer wat beter. Nog even braaf antibiotica slikken en daarna moet het wel weer goedkomen!

Mizque & Aiquile

Dinsdagochtend zijn Jochem, Arnold en ik naar een school gegaan om de tuin opnieuw in te zaaien. De school had al eerder het schooltuinprogramma gevolgd, en dinsdag was een herhalingscursus waarbij er we 2x naar de school gaan: 1x om in te zaaien en de 2e keer om te kijken hoe de tuin erbij ligt. Samen met Jochem hebben we de tuinen ingezaaid. Wie had dat gedacht, dat ik na drie weken al een les in het Spaans kon geven! Zo goed als het ging hebben we de kinderen uitgelegd hoe ze de tuin moesten voorbereiden, hoe ze moesten zaaien en vervolgens dat ze voldoende water moesten geven. Was wel een uitdaging, 20 kinderen per keer en dat was dan de helft van de klas!

Ook woensdag weer langs gegaan bij de school Marina Nuñez de Parado, hier ga ik elke woensdag heen. Weer was er geen water, en van de plantjes die we vorige week hadden overgeplant hadden weinig het overleefd. Dit keer geprobeerd opnieuw in te zaaien en de kinderen opdracht gegeven om elke dag flessen water van huis mee te nemen. Hopelijk wordt het resultaat dan beter...

Donderdag ben ik weer meegegaan naar de wijk Las Lomas, waar vrouwen leren om hun eigen groentetuin aan te leggen. Rafael, Elmer, Jochem en ik hebben 's ochtends geholpen met het aanleggen en inzaaien van de vierkante meteruinen. Het schoot niet echt op, nadat we één tuin hadden aangelegd werd er vervolgens nog even een uurtje wat uitgelegd en besproken, waarna we pas weer verder konden.

Vrijdag 14 september is hier een nationale feestdag, en aangezien er dan niet gewerkt word vonden Luytzen, Claudio en ik het een goed idee om een weekendje weg te gaan. Donderdagavond om 18.00u vertrok de bus richting Mizque, waar we rond half 11 's avonds aankwamen. Voor de mooiste sterrenhemel moet je toch echt naar Bolivia, onderweg was het overal hartstikke donker behalve aan de hemel.

Iets anders typisch Boliviaans is dat in elk dorp en elke stad er een heilige wordt geëerd. Dit is meestal een een Maagd, in sommige gevallen een Señor: deze week was het in Mizque Fiesta del Señor Burgos.Het hotel waar we wilden slapen was vol, maar gelukkig konden we terecht in het klooster. We werden met open armen ontvangen en hebben er twee nachten heerlijk kunnen slapen.Nadat we de slaapplekken hadden geregeld zijn we gelijk op pad gegaan. Op het plein waren er allerlei optredens en waren mensen aan het dansen, erg gezellig! Vervolgens zijn we naar een ander feest gegaan, waar we het de rest van de avond goed hebben uitgehouden...

Vrijdag ging het feest vrolijk verder, 's middags zijn we bij hanengevechten wezen kijken. Twee hanen strijden in ‘de ring' totdat de ander erbij neervalt. Voor alle toeschouwers is dat erg vermakelijk, onder het genot van een biertje kan je namelijk geld inzetten op een van de twee hanen. De rest van de dag vooral gezellig gepraat en gedronken en tussendoor nog wat gegeten. In de avond nog weer naar het centrale plein gegaan, waar Luytzen en ik nog even de kabouterdans hebben gedaan en het leek nog aardig op de typische Boliviaanse dans ook! Vervolgens kregen we Chicha te drinken, dit is gefermenteerd maïsbier, het smaakt behoorlijk zuur en ik kreeg er nog hoofdpijn van ook. Geen chicha meer voor mij dus.

De volgende dag zijn we rond de middag doorgegaan naar Aiquile, naar de familie van Claudio. Na een heerlijke lunch hebben we even uitgerust, waarna we nog even door Aiquile hebben rondgelopen. Gelijk weer uitgenodigd door de buren om een biertje te komen drinken, wat natuurlijk erg moeilijk is om af te slaan. 's Avonds was er ook nog een verjaardag, waar de tafels vol bleken te staan met Chicha. Was moeilijk om continu nee te zeggen maar het is me gelukt, aangezien het ook behoorlijk op je maag en darmen werkt... Zulk soort feestjes zijn het gezelligst, er was een optreden met gitaarmuziek, er werd gedanst en we hebben ons weer prima vermaakt.

Vandaag, zondag, zijn we rond de middag weer naar huis gegaan, de busrit duurde dit keer 5,5 uur, over slingerende en hobbelige wegen tussen de bergen door met een schitterend uitzicht... Wat is Bolivia toch mooi!

Weer een week voorbij...

Weer een ontzettend drukke, maar uiteraard leuke week achter de rug!

Dia de Peatón was een groot succes, iedereen liep of fietste rond in de stad en er waren verschillende dingen georganiseerd, onder andere een concert. Aan het eind van de middag met een grote groep mensen churrasco gegeten, veel vlees van de ‘barbecue', alleen duurt het een paar uur voordat het vlees klaar is. Maar dan heb je ook wat! Het sfeertje dat er op zo'n avond hangt is ook heerlijk, bier wordt vrolijk rondgedeeld uit de grote flessen die op tafel staan en op een gegeven moment komen er een kampvuur en een gitaar tevoorschijn en begint iedereen mee te zingen. Ontzettend gezellig zijn die avonden! Zo'n zelfde tafareel kwam zaterdagavond voorbij, nadat we wat hadden gegeten werden op een gegeven moment alle tafels aan elkaar geschoven en kwamen er dit keer vijf gitaren tevoorschijn. Heerlijke muziek en een biertje in de hand, wat wil je nog meer?

Zaterdagochtend ben ik met Blanca naar de cancha gegaan en hebben we twee grote koeienharten gekocht, waarna ik mijn eigen biologielesje heb gehad: het hart schoonmaken (vet eraf halen), ontleden en vervolgens in dunne plakjes snijden en aan satestokjes rijgen. 's Avonds op de barbecue en het resultaat is verrukkelijke anticucho! Wat mij betreft zien de biologielessen er voortaan altijd zo uit...

Sinds dinsdag heb ik een nieuwe buurman: Luytzen, een student uit Wageningen. Zijn komst moest natuurlijk gevierd worden, daarom zijn we de dag erop met Hanna en Jochem wat wezen drinken in het centrum. En om ook de lokale bevolking te leren kennen waren we donderdag weer de stad in geweest met mensen die ik al eerder had leren kennen.

Zondag ben ik met Luytzen en Claudio naar een heel mooi meer geweest, Lago Angostura, echt schitterend. Aangezien er daar ook aardig wat vis wordt gevangen moesten we daar natuurlijk ook van genieten, allemaal een bord vol verrukkelijke vis. Later lekker in het zonnetje aan het meer gelegen met een muziekje erbij, terwijl er een kudde schapen voorbij kwam lopen... Lekker leventje, niet?

Donderdag ben ik voor het eerst mee geweest naar een arme wijk in Cochabamba, ergens op een heuvel. Daar wordt het ‘square foot garden' project opgezet, de vrouwen die daar wonen leren hoe ze hun eigen groenten kunnen verbouwen op ongeveer 1,2m x 1,2m. Erg indrukwekkend: de huizen zijn erg eenvoudig (soms zelfs vervallen), er zijn weinig winkels en de wegen zijn slecht, daarnaast is er niet altijd water beschikbaar. Dat is toch wel even een groot verschil met de luxe die we gewend zijn in Nederland.

Ook ben ik verder gegaan met mijn onderzoek over de voedingsdeficiënties hier, met name vitamine A, ijzer en zink. Natuurlijk ook weer meegelopen op de basisscholen, blijft leuk om met die kinderen lessen te volgen en de tuin in te gaan. Er zit wel veel verschil tussen de scholen, op woensdag loop ik mee op een school in een arme wijk, ook hier is lang niet altijd water. Dan is het erg lastig om groenten te kweken, en het is al helemaal waardeloos als we plantjes meenemen om over te planten en je kan ze niet eens water geven. Ben benieuwd hoe de tuin erbij staat aankomende woensdag... De school van vrijdag daarentegen is een echte stadsschool, die tuin staat juist weer helemaal vol met groenten. Het verschil tussen die scholen is interessant, en zeker de moeite waard om me verder in te verdiepen.

Belevenissen in Bolivia

Wat gaat de tijd toch snel! Ik zit hier nu alweer anderhalve week en heb het ontzettend naar mijn zin! Behalve stagelopen heb ik ook veel andere leuke dingen gedaan namelijk.

Vorige week zaterdag ben ik met Jochem op stap geweest, we hebben eerst Christo de la Concordia bezocht, een beeld van Christus bovenop een berg. Deze is hoger dan het Christusbeeld in Rio de la Janeiro, 44 cm hoger om precies te zijn. Ben er zelfs in geweest! Daarna zijn we naar de cancha gegaan, de dagelijkse markt in de stad. Wat een verschil met Nederland zeg! Overal kleine kraampjes die zo ongeveer hetzelfde verkopen, veel fruitkraampjes en kraampjes waar hele kippen en grote brokken vlees liggen, zelfs zonder vliegen! 's Avonds nog even een drankje gedaan in de stad, waar ik erachter kwam dat de cocktails maar rond de €2,- kosten hier...

De rest van de week ben ik twee keer naar Spaanse les geweest, moet m'n Spaans nodig verbeteren. Verder ook bijna elke dag bij verschillende scholen geweest om te helpen in de schooltuinen. Deze week waren de herhalingslessen van thema 1 t/m 5 (de eerste helft), waarna de kinderen nog even de tuin in mochten om water te geven en om extra gewassen in te zaaien. Erg leuk, die kinderen zijn vaak erg enthousiast! Ze vinden het ook maar wat interessant dat ik ook Engels spreek. De school van vrijdag loopt een weekje voor, op deze school hadden ze al examen over de eerste vijf thema's. Ik vond het stiekem best leuk om de strenge juf te spelen en punten aftrek te geven als de kinderen spiekten of praatten tijdens het examen. Er waren zelfs een paar brutale kinderen die hun lesboekje onder het examen hadden liggen!

Buiten het meelopen in de schooltuinen moet ik natuurlijk ook onderzoek gaan doen naar de voedingsdeficiënties, waarna ik voorlichtingsmateriaal ga ontwikkeln. Deze week ben ik daar ook al een beetje mee begonnen.

Genoeg te doen voor de stage, maar ook daarbuiten doe ik leuke dingen! Dinsdag was er een reünie van Couchsurfing (wat is dat toch een handige site om mensen te leren kennen...). Met een grote groep hebben we wat gedronken in het centrum.Donderdag met de familie fonton (ofzo) gespeeld, lijkt op squash alleen is het veld een stuk groter. Toch wel lekker om even te sporten! Met de spierpijn viel het gelukkig ook mee de volgende dag... Gelukkig maar, want 's middags werd ik meegenomen naar een festival. Vanaf een uurtje of 5 lekker gedanst, in het Spaans geprobeerd te praten en weer nieuwe mensen ontmoet. Was niet al te laat thuis, aangezien ik zaterdag weer vroeg op moest. Had namelijk afgesproken met een aantal mensen om naar casa Patiño (Palacio Portales) te gaan, ontzettend mooi en groot huis met mooie tuin, gebouwd in opdracht van señor Patiño. Het trieste is alleen dat hij er nooit heeft kunnen wonen, hij was meestal in het buitenland en vlak voordat hij terug wilde keren kreeg hij een hartaanval. 's Middags met een paar naar Quillacollo geweest, een plaats in de buurt van Cochabamba (15-20km). Daar was een soort circuit en iemand had z'n raceauto meegenomen dus je raad het al, lekker racen in the middle of nowhere. Ik mocht ook een keer meerijden, gaaf joh! Keihard over de zanderige paden met een flinke stofwolk achter ons...

Vandaag (zondag) is het dia de Paetón, de hele dag mogen er geen auto's door de stad rijden. Wordt dus flink wat lopen in plaats van de trufi te pakken. Die trufi's zijn hier trouwens erg handig, dat zijn busjes die een bepaalde route rijden, als je in wilt stappen steek je je hand op en als je er weer uit wilt zeg je ‘voy a bajar' (ik ga uitstappen). En dat voor slechts €0,20. Alleen kan ik daar dus geen gebruik van maken vandaag. Dan maar een half uurtje met de benenwagen. Het lopen naar de stad is denk ik wel de moeite waard, er schijnen genoeg belevenissen in de stad te zijn!

Eindelijk in Bolivia!

Bij deze mijn eerste verhaal vanuit Bolivia! Na een aantal (lange) vluchten en veel wachten ben ik gisteren veilig en wel aangekomen in Cochabamba. Er heerste wel een vloek op me, tijdens elke vlucht had ik 2 of 3 stoelen voor mezelf! Nare vloek hè! Gelukkig kon ik daardoor wel wat slapen. Op het vliegveld van Cochabamba stonden Jochem en Hanna me al op te wachten, zij zijn twee vrijwilligers die hier voor een jaar aan het werk zijn. Eenmaal bij de familie Quiroga aangekomen gelijk kennis gemaakt met iedereen. Raul en Blanca verhuren mij een kamer, die is nog redelijk groot en ik heb zelfs een tweepersoonsbed! Na wat te hebben gegeten en te hebben gepraat ben ik 's avonds op tijd naar bed gegaan, aangezien zo lang reizen en een tijdsverschil van 6 uur eerder toch best vermoeiend is.

Vanmorgen alweer vroeg wakker, maar dat was niet erg want nu kon ik gelijk mee naar een school waar Arnold en Jochem les geven. Ik heb eerst een theorieles gevolgd over water geven in de moestuinen, waarna ik de rest van de ochtend in de tuin aan de slag ging. De kinderen hadden plastic flessen meegenomen van thuis en er dwars een gat in gemaakt of gewoon doorgesneden. Nadat er zand in de flessen was gedaan kregen ze tomaatzaadjes, die ik uit mocht delen, zodat ze thuis hun eigen tomaatplantjes konden gaan kweken.
Rond de middag gingen we lunchen. De lunch (el almuerzo) is de belangrijkste maaltijd van de dag, vooral donderdag aangezien dan de hele familie op bezoek komt en dat zijn er nogal wat: Raul en Blanca hebben 6 kinderen waarvan er een aantal getrouwd zijn en een kind hebben. Eerst soep, gevolgd door een lekkere pasta met wat groentes en tot slot een toetje, volgens mij gekookte maïs waaraan je wel wat zoete gecondenseerde melk moest toevoegen om het lekker te maken.

‘s Middags had Jochem Spaanse les, Hanna en ik zijn toen meegegaan om een afspraak te maken voor mijn lessen. Vervolgens met Hanna de stad in gegaan, lekker rond gewandeld, een simkaart gekocht en belangrijke plekken bezocht zoals pinautomaten en het postkantoor. Hopelijk weet ik het morgen nog te vinden...
Het weer is wel wennen hier, 's ochtends en ‘s avonds is het behoorlijk koud, terwijl 's middags de zon ontzettend fel en heet is. In de schaduw is het overdag gelukkig goed uit te houden. Ook het Spaans praten is wennen, toch nog best lastig te verstaan en te spreken, maar met handen en voeten kom je ook een heel eind ;) Verder heb geen last van hoogteziekte, ondanks dat ik op ongeveer 2500m hoogte zit.

Al met al gelijk al een drukke dag gehad, maar ik ben hier natuurlijk niet gekomen om uit te rusten!